Een interview met Alcante die altijd zeer acteel blijft na De Bom en binnekort ook de strip De Vervloekten van het Bruine Goud is hij hier terug met een wel heel apart verhaal.

Na hun toetreding tot de oorlog rekruteren de Verenigde Staten soldaten in groten getale. Uncle Sam werft breed, maar niet breed genoeg om delinquenten, mythomanen, kleptomanen, alcoholisten en... homoseksuelen toe te laten, die destijds als criminelen werden beschouwd.

Merle Gore, een van hen, weet echter door de mazen van het net te glippen en wordt geconfronteerd met de heersende mentaliteiten van die tijd.

De andere oorlog
Hoe is deze "Brokeback Mountain" onder de G.I.'s ontstaan?

Didier Alcante:
In 2011 schafte Barack Obama de beruchte "Don't ask, don't tell"-wet af, die sinds 1994 homoseksuele soldaten verbood hun seksuele geaardheid bekend te maken, op straffe van uitsluiting. Ik was geïntrigeerd en wilde weten hoe het ervoor stond vóór deze wet. Toen ontdekte ik dat homoseksuele soldaten tijdens de Tweede Wereldoorlog op zijn best als geesteszieken werden beschouwd en op zijn slechtst als criminelen.

Wie zijn Alan en Merle, de hoofdpersonen in dit verhaal?
Didier Alcante: Alan is een jonge psychiater, verloofd en voorbestemd voor een veelbelovende toekomst. Dankzij zijn beroep is hij vrijgesteld van dienstplicht wanneer de oorlog uitbreekt, maar onder druk van zijn schoonvader, een gepensioneerde generaal, besluit hij toch in dienst te treden. Hij meldt zich aan als rekruteur en krijgt de taak sollicitanten te beoordelen.

Merle is een van deze jonge rekruten. Brutaal en extravert, moet hij zijn homoseksualiteit verborgen houden aan het begin van het verhaal. Homoseksuelen worden immers als ongewenst beschouwd, net als delinquenten, alcoholisten en mythomanen.

De periode van genade
In 2011 schafte Barack Obama het discriminerende beleid van "Don't ask, don't tell" af. Zes jaar later opende hij de deuren van het leger voor transgender personen, een beslissing die Donald Trump tijdens zijn mandaat weer ongedaan maakte. Joe Biden draaide deze beslissing vervolgens terug.

Op 26 juni verleende de Amerikaanse president gratie aan alle soldaten die sinds 1951 uit het leger waren gezet vanwege hun seksuele geaardheid. Dit is een eerste stap en biedt hoop op gratie voor allen die vóór die datum werden uitgesloten.

Een tegenstrijdig beleid
Is het niet contraproductief om bekwame soldaten uit te sluiten?

Didier Alcante: Ja, want een soldaat hoefde alleen maar zijn homoseksualiteit te bekennen aan zijn sergeant-majoor om van de ene op de andere dag ontslagen te worden. Het leger weigerde dus volkomen capabele en strijdvaardige soldaten.

Een pervers effect hiervan was dat sommige heteroseksuelen zich voordeden als homoseksuelen om aan de oorlog te ontsnappen.

Een verzwegen tragedie
In het verhaal wordt de lynchpartij van een homoseksuele soldaat getoond, waarvan zijn dood als zelfmoord wordt vermomd?

Didier Alcante: Hoewel dit niet veel voorkwam, hebben dergelijke gruweldaden zich wel degelijk voorgedaan. Door de geschiedenis heen zijn homoseksuelen het slachtoffer geweest van lynchpartijen. Recentelijk las ik in de Belgische pers dat in Brussel valstrikken waren opgezet voor homoseksuelen via valse afspraken op datingsites. De slachtoffers werden in elkaar geslagen en beroofd, en uiteindelijk werd er klacht ingediend.

In het Amerikaanse leger verliep het soms ook anders. Sommige hogere officieren wisten dat sommige van hun soldaten homoseksueel waren, maar zwegen om ze in het veld te houden.

Een ontluikende gemeenschap
Destijds was homoseksualiteit taboe en moesten homoseksuelen discreet zijn. Door een ironische speling van het lot bevorderde de Tweede Wereldoorlog echter de opkomst van de homobeweging.

Omdat het leger dienstplichtig was en trainingskampen duizenden jonge mannen op dezelfde plek samenbracht, werd het voor homoseksuelen plotseling veel gemakkelijker om elkaar te ontmoeten en te beseffen dat ze niet alleen waren.

Deze vervolging wekte zelfs een gevoel van kameraadschap op: ze waren solidair met elkaar en creëerden hun eigen codes.

Hoeveel homoseksuelen werden uit het leger gezet?
Didier Alcante:Sinds de invoering van "Don't ask, don't tell" zijn 13.000 soldaten uit het leger ontslagen vanwege hun seksualiteit.

Hoe ontwikkelde de situatie zich voor deze soldaten?
Didier Alcante:Sinds 2011 is er in theorie geen discriminatie meer binnen het Amerikaanse leger. In de praktijk blijft homofobie waarschijnlijk bestaan. Kijk maar op sociale media: haatdragende uitspraken duiken op zodra iemand uit de kast komt of over homoseksualiteit praat.

Toch wil ik niet dat mijn album wordt gezien als een vorm van activisme. Net zoals De Bom geen natuurkundeboek was, is G.I. Gay geen LGBTQ-manifest, maar een liefdesverhaal in een militaire context, bemoeilijkt door de kwestie van homoseksualiteit.

Hoe heb je je voor dit verhaal gedocumenteerd?
Didier Alcante:Ik heb veel artikelen op internet gelezen en enkele Engelstalige boeken, waaronder de memoires van een homoseksueel G.I.-koppel tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ik heb ook Gays in Uniform – The Pentagon’s Secret Reports en Coming Out Under Fire gelezen.

Wat was de bijdrage van Jean Van Hamme, die je bedankt in het album?
Didier Alcante:Ik heb hem de eerste versie van mijn scenario laten lezen. Hij vond het geweldig en zei dat dit verhaal nog beter zou zijn als film!

Liefde, geen oorlog
Didier Alcante:Hoewel G.I. Gay zich afspeelt in een militaire setting, is het geen oorlogsverhaal, maar een liefdesverhaal. Daarom zijn de enkele seksscènes subtiel en bijna gesuggereerd, visueel weinig expliciet. We hebben geen probleem met naaktheid, maar wilden de scènes teder houden, niet ruw.

Het belang van documentatie
Didier Alcante:Hoewel het militaire aspect niet de kern van het verhaal is, is G.I. Gay een realistisch verhaal binnen een historische context. Daarom moest ik trouw blijven aan de tijdsgeest, de kleding, de gebouwen, de kapsels en de voertuigen.

Ik vond alle informatie die ik nodig had op internet. Tegenwoordig is documentatie veel makkelijker dan vroeger, toen je talloze boeken moest kopen en films moest bekijken om elk detail te vinden.

©GI Gay-alcante-munoz-standaard-uitgeverij-dupuis-2024 Interview Casemate 2024- Paul Giner