Stripweb

Een interview met tekenaar Toni Carbos | Nieuws | Stripweb

Geschreven door Stripweb | Jan 24, 2024 8:11:00 AM

Toni Carbos is de tekenaar van De Laatste Lap, de roman die door zijn Spaanse landgenoot Javier Cosnava naar een stripscenario werd bewerkt. Samen wonnen ze een dertigtal stripprijzen in Spanje. Monsieur Levine was zijn Franstalige stripdebuut in 2015 bij Sarbacane, in 2018 gevolgd door de Franstalige versie van De Laatste Lap bij dezelfde uitgeverij. Het album is nu ook te lezen in het Nederlands dankzij Lauwert Uitgeverij. Een kennismaking met de tekenaar.

Met De Laatste Lap publiceren we je eerste stripverhaal in het Nederlands. Kun je jezelf even voorstellen aan Nederlandse lezers die je niet kennen?

CARBOS: “Ik ben een Catalaanse schrijver, geboren in Barcelona. Ik ben opgegroeid met het lezen van Kuifje, Asterix, Paling & Ko,... Beïnvloed door deze stripreeksen begon ik tijdens mijn tienerjaren verhaaltjes te tekenen met het oog op een toekomstige artistieke carrière. Na mijn studie aan de Universiteit voor Schone Kunsten in Barcelona won ik een aantal stripwedstrijden in Spanje. Dit moedigde me aan om langere verhalen te maken en contact op te nemen met uitgevers om mijn eerste projecten te publiceren.

Ik maak graag ongewone, onconventionele albums, met elementen die de interesse van lezers kunnen wekken, zoals onbekende plaatsen en culturen, en in het oog springende creativiteit die voor verrassingen zorgt. Ik hou ook van verhalen met allerlei personages die de plot verrijken, die over het algemeen dramatisch is, zoals het leven zelf. Het is om deze redenen dat ik me vaak wend tot het detectivegenre, de stijl die het beste past bij al deze elementen die me aanspreken en waarvan ik denk dat ze de lezer kunnen aanspreken.

Ik werk meestal samen met scenarist Javier Cosnava. Het zijn vaak scenario’s die door ons beiden zijn uitgewerkt en waarin we elk element van het verhaal diepgaand bespreken.”

De Laatste Lap

Je hebt een heel kenmerkende tekenstijl. Hoe zou je die omschrijven en wat zijn je invloeden geweest?

CARBOS: “Het vinden van mijn eigen stijl is altijd een obsessie geweest. Mijn laatste strips zijn heel herkenbaar door de techniek die ik gebruik. Ik teken kleine afzonderlijke vierkantjes door met het potlood over het papier te krassen zonder nauwelijks door te drukken. Later zet ik de prenten op de computer bij elkaar. Er zijn er meestal zes per pagina. De potloodstreek was de stijl. Maar in mijn volgende project zal er wat veranderen: ik ga mijn tekeningen inkten. Ik laat mijn karakteristieke lijn van de afgelopen jaren los en ga dichter bij de heldere lijn komen. Ik ga proberen de elementen die werken te behouden en de elementen die zich moeten aanpassen aan de nieuwe inkttekening te veranderen. Ik wil graag dat alles herkenbaar is, de Toni Carbos-stijl.

Wat mijn invloeden betreft, ben ik een grote fan van de klare lijn: Hergé, Yves Chaland, Bob De Moor, Edgar P. Jacobs, Stanislas, Olivier Schwartz, Max, André Juillard, Ted Benoît, Antoine Aubin, Peter Van Dongen, Régric,... Ik hou ook van manga’s van auteurs als Akira Toriyama, Naoki Urasawa, Mitsuru Adachi, Osamu Tezuka,... Ze zijn allemaal briljant! Andere invloeden komen uit de film­wereld, zoals de Studio Ghibli-films van Hayao Miyazaki.”

Je twee Franse strips zijn zonder kleur. Is daar een reden voor?

CARBOS: “Ik ben een langzame tekenaar en ik ben met potlood en zonder kleur gaan werken met het idee om sneller te gaan. Met een bepaalde snelheid kunnen striptekenaars een goede boterham verdienen in de stripwereld.

In het begin was het een praktische kwestie om het salarisprobleem op te lossen, maar daarna werd het artistiek. Ik vind het eind­resultaat in potlood erg mooi.”

Dat vinden we zelf ook. We horen daarom graag over je nieuwe projecten. Zijn er nog andere strips om naar uit te kijken?

CARBOS: “Natuurlijk, er zit een nieuwe strip in de pijplijn waarvan ik hoop dat hij eind 2024 wordt uitgegeven door Sarbacane. Het is een verhaal over een van de beroemdste en meest bizarre schaakwedstrijden ooit gespeeld. Het wereldkampioenschap dat op de Filippijnen werd gespeeld tussen Anatoly Karpov en Viktor Korchnoi. Het is een album met twee elkaar kruisende verhalen waarin we, behalve het schaken, een man genaamd Benjamin aantreffen die al drieëndertig jaar in de gevangenis zit voor moord zonder te weten of hij schuldig of onschuldig is. Het wordt weer een misdaadstrip en ik hoop dat je het net zo graag zal lezen als De Laatste Lap.”