Nieuw werk van Critone

Sinds zijn vader hem, nog als kind, aan een magiër toevertrouwde, is Aldobrando opgegroeid zonder de wereld te zien. Verscholen in de hut van zijn meester, luisterend naar zijn leringen, moet de jongeman ver van zijn relatieve comfort avonturieren om hem te redden. Terwijl de tijd dringt, duurt het niet lang voordat zijn expeditie zuur wordt. Nauwelijks het eerste dorp bereikt, beginnen de problemen voor de kleine wees...

Het is om een bordspel van zijn eigen uitvinding, Bruti, aan te kleden, dat de auteur van La terre des fils zich een put voorstelt waarin vechters elkaar tot de dood bevechten. Onder de hele galerij van tegenstanders, springt het naïeve en fragiele figuur van wat Aldobrando zal worden eruit. Gipi bedenkt een heel verleden en leven voor hem om zijn spel te verrijken en de crowdfunding campagne in 2015 tot leven te brengen. Twee jaar later, na het ontdekken van het werk van Luigi Critone aan de trilogie Je, François Villon, besluit de scenarioschrijver met hem samen te werken om een stripverhaal in dit universum te ontwikkelen.

Hoewel enkele personages, zoals Gennaro de knecht of Lesemeurdemort, al waren geschetst, kon de Italiaanse tekenaar zijn creativiteit de vrije loop laten. Hij stelt onmiddellijk een sombere en vuile middeleeuwse sfeer voor, in het hart van een gefantaseerd middeleeuws Italië. De hardheid van het leven en de alomtegenwoordige geweld brengen des te meer het naïeve anti-held naar voren voor wie de intriges van het hof onbekend zijn. Zelfs voordat men de plot ontdekt, is het juist deze grafische stijl, met realistische historische accenten, die indruk maakt. Een getrouwe weergave dankzij een nauwkeurige lijnvoering met inkt, gekleed in blauwgrijs wassing, die de kleuring, het werk van Claudia Palescandolo en Francesco Daniele, transcendeert. Hun werk aan de belichting en het chiaroscuro, opmerkelijk, brengt mooie texturen en markeert elke scène met een sterke sfeer.

Deze vlekkeloze beeldvorming gaat hand in hand met de subtiele verwevenheid van teksten en de indeling. De eerste steunen uitsluitend op talrijke dialogen met voorbeeldige schrijfstijl, waar recitatieven en gedachten bubbels zijn verbannen. De tweede reguleert het ritme, door het uit te rekken of te versnellen naar behoefte. Sommige sequenties doen zelfs zonder woorden, zonder in narratieve kracht te verliezen. Wat ook het beoogde effect is, de kaders geven voorrang aan de expressiviteit van personages met een doordachte psychologie. De resulterende nabijheid maakt het mogelijk om op menselijke hoogte de ontwikkeling van het plot te volgen en garandeert zo een mooie onderdompeling. Onder zijn uiterlijk van het meest klassieke fantasyverhaal, blijkt het verhaal verraderlijk en vol met wendingen. Van de karikaturale tekening tot bepaalde replieken, via de keuze van de namen van de protagonisten, verspreidt humor zich door het verhaal maar maskeert niet de diepte ervan. Gipi belachelijk maakt de machtigen, spot met de menselijke ijdelheid (vaak mannelijk) en hun fascinatie voor geweld, terwijl hij spreekt over liefde, moed en vrijheid.

Als resultaat van een grandioze samenwerking, overtreft Aldobrando de verwachtingen en markeert het begin van het jaar. Meesterlijk verteld, sleept dit satirische en romantische verhaal mee door zijn kracht en poëzie, waardoor het uitnodigt tot herlezing en dromen van een nieuw avontuur.

Aldobrando >