In 1975 maakte een potsierlijke politieagent zijn intrede in Spirou nr. 1939 ( Robbedoes weekblad) Nu, vijftig jaar later, is Agent 212 – alias Arthur Deliouille – uitgegroeid tot een stripicoon. Tijd voor een blik achter de schermen van deze sympathieke diender, die al die jaren 24 uur op 24 in dienst lijkt te zijn geweest. Naar aanleiding van zijn “evaluatiegesprek” op het politiekantoor van Marcinelle, dook de redactie van Spirou in zijn vertrouwelijke dossier.

Een toevalstreffer die bleef plakken

Tekenaar Daniel Kox vertelt hoe het allemaal begon: “Agent 212 is er eigenlijk gekomen dankzij Peyo. Ik had hem gevraagd of ik zijn assistent mocht worden, maar hij had het veel te druk met de tekenfilm De Fluit met Zes Smurfen. Om me bezig te houden vroeg hij aan scenarist Raoul Cauvin om me een paar gags toe te vertrouwen. Raoul stelde me twee verhaaltjes voor: eentje met een trein, en eentje met een politieagent. Ik koos het tweede — zonder te vermoeden dat die keuze mijn carrière zou bepalen.”

Agent 212 werd grafisch uit de losse pols gecreëerd. “Het personage was niet bedoeld om lang te blijven bestaan,” geeft Kox toe. “Zijn uniform is een willekeurige mix van Belgische en Franse elementen, en die snor was gewoon de mode bij agenten toen. Zelfs Peyo vond de pointe van de eerste gag niet geweldig.”

Van twijfelgeval tot publiekslieveling

Toch ging Cauvin onverstoorbaar verder en schreef hij meer gags over “de agent die 212 werd genoemd”. Een eerste album was er nog niet meteen bij, maar alles veranderde toen de lezers van Spirou Agent 212 in de top 5 van hun favoriete reeksen stemden. “Voor die gelegenheid heb ik mijn eerste platen hertekend,” zegt Kox. “Ik had er toen zó veel weggegooid. Als ik vandaag die snippers nog zie liggen in een oude prullenmand, denk ik: zo slecht waren die eigenlijk niet!”

Een dikke vriend met veel expressie

Om Agent 212 sympathiek te maken, koos Kox bewust voor een rond en onbeholpen uiterlijk, het tegenovergestelde van Longtarin uit Guust Flater. In de loop der jaren kwamen er steeds meer kilo’s bij. “Soms liet ik me inspireren door een tuimelaar of een kippenlichaam met pootjes die te kort zijn om te fietsen!” lacht hij. “Hij is nu zó volumineus dat ik amper nog plaats heb voor close-ups!”

Kox hecht veel belang aan expressiviteit. “Een goede strip moet ook zonder tekst leesbaar zijn,” zegt hij. “Toen ik meer dan vijftien jaar geleden de scenario’s overnam, heb ik die visuele kracht nog versterkt. Ik ben een grote fan van expressieve tekenaars zoals Reiser en Gotlib.”

Een uniform vol nuance

In de jaren ’70 droegen alle stripagenten een zwart uniform, en Agent 212 volgde die trend — maar met een twist. Kox bracht het zwart pas aan bij het inkten, zodat hij mooie reflecties kon tekenen. “Die zijn tijdrovend, maar ik heb ze nooit losgelaten,” zegt hij. “Bij signeersessies teken ik hem trouwens liever in pyjama of zwembroek dan in dat uniform. Dat bespaart tijd én laat me toe om wat meer creatief te zijn!”

Nu ook in integrale uitgave

Ter ere van het 50-jarig bestaan verschijnt de reeks Agent 212 nu ook in een integrale versie. Het eerste deel is reeds uitgekomen en deel 2 is onderweg. Niet alle originele albums zijn momenteel nog vlot verkrijgbaar, maar als je je collectie wil aanvullen, dan is dit het perfecte moment.

👉 Ontdek de integrale uitgaven en losse albums van Agent 212 via deze link: Stripweb.be – Agent 212

Agent 212, met zijn overgewicht, menselijke gebreken en eindeloze goede wil, blijft na al die jaren een trouwe compagnon in het stripuniversum. Wat ooit begon als een tussendoortje, groeide uit tot een van de meest geliefde reeksen van het Spirou-tijdschrift.

Hoed af voor deze “as van de as”, zoals hij zichzelf graag noemt!

bron spirou tijdschrift