Al vijftig jaar lang verrijkt Cosey (Bernard Cosendai) de stripwereld met zijn poëtische blik. Zijn bekendste creatie, Jonathan, groeide uit tot een cultreeks in het weekblad Kuifje, waarin avontuur, reis en spiritualiteit op een unieke manier samenkwamen. Vier jaar na het slothoofdstuk van Jonathan keert hij terug met Yiyun (Le Lombard), een verhaal dat opnieuw speelt met het thema van de dubbelganger en waarin zelfs de Zwitserse traditie van het papiersnijkunst een rol krijgt.

Van Derib tot Jonathan

Cosey
ontdekte strips als kind en raakte in de ban van reeksen als Gil Jourdan, Johan en Pirrewiet en Jerry Spring. Zijn ontmoeting met Derib was doorslaggevend: de auteur van Buddy Longway werd zijn mentor én vriend. In diens atelier zette Cosey zijn eerste stappen, en daar ontstond ook het idee voor Jonathan, een reeks die vanaf midden jaren zeventig een frisse wind bracht in de Belgische strip.

Een alter ego en meer dan een held

Jonathan werd meer dan een held: hij was Cosey’s alter ego, een denkbeeldige vriend die de lezer meenam op een spirituele zoektocht. In tegenstelling tot klassieke helden verouderde Jonathan, worstelde hij met existentiële vragen en liet hij ruimte voor introspectie. Muziek speelde daarbij een bijzondere rol: Cosey voorzag zijn albums vaak van persoonlijke luistertips, van Beethoven tot Keith Jarrett of zelfs Arvo Pärt, waardoor de lezer een extra dimensie meekreeg.

Spirituele ontmoetingen

Een van de grote inspiraties was de filosoof Jean Klein, wiens leringen  Cosey twintig jaar lang volgde. Klein verscheen zelfs in vermomde vorm in albums als Bloootvoets onder de rhododendrons en Hij die de rivieren naar de zee leidt. Zijn invloed is voelbaar in het spirituele gehalte van Jonathan, maar ook in de manier waarop Cosey het tekenen zelf ervaart: niet als het construeren van een verhaal, maar als het geleidelijk blootleggen van een reeds aanwezige waarheid.

Hoogtepunten en variaties

Albums als Kate en 10 000 lucioles gelden als hoogtepunten van de reeks. Daarin liet Cosey klassieke scenario’s los en koos hij voor een vorm die dichter bij een spiritueel dagboek stond, met ruimte voor experiment en variatie. Toch bleef humor nooit ver weg, of het nu ging om een vriendschappelijke knipoog naar Derib of een Nasruddin-anekdote die de kern van verlichting met een glimlach blootlegt.

Kleur, kunst en suggestie

Cosey
noemt zichzelf ook een colorist: kleuren, en vooral geel, zijn voor hem een bijna fysieke noodzaak. Zijn werk toont daarnaast een fascinatie voor kunst en suggestie, van Christo’s land art tot de sobere lijnen van Hugo Pratt en Milton Caniff. Net als zij vertrouwt hij op de verbeelding van de lezer: een leeg wit vlak kan sneeuw worden, een silhouet kan een heel landschap oproepen.

Van Jonathan naar Mickey en Yiyun

Naast Jonathan verraste Cosey ook met andere projecten, zoals de poëtische Mickey Mouse-albums bij Glénat of het klassieke Op zoek naarPeter Pan. Toch blijft hij in zekere zin altijd dicht bij Jonathan: ook Yiyun, zijn nieuwste werk, kan gelezen worden als een Jonathan-zonder-Jonathan. Liefde, dubbele identiteiten, papierknipsels en synchroniciteiten vloeien samen in een verhaal dat opnieuw de balans zoekt tussen realiteit en verbeelding.

Yiyun is te verschijnen eind 2025! Volg onze nieuwsbrief voor meer updates.

Met Yiyun (Le Lombard, eind 2025 in het Nederlands) bevestigt Cosey opnieuw zijn unieke plaats binnen de stripwereld. Het album kan volgens hemzelf gelezen worden als een soort Jonathan zonder Jonathan. Ook al sloot hij de iconische reeks af met de Weg van éshé, hij geeft ruiterlijk toe dat hij “eigenlijk niet in staat is om iets anders te maken dan een Jonathan”. Voor de vele lezers die zich afvroegen of het verhaal écht voorbij was, is dat een verrassende bekentenis.

Nieuwe projecten op komst

Cosey verklapt bovendien dat er al een nieuw project in voorbereiding is. Details wil hij nog niet prijsgeven, maar hij bevestigt dat het idee rechtstreeks aansluit bij de thema’s die hem blijven fascineren: dubbelgangers, synchroniciteit en spirituele zoektochten. Fans kunnen er dus zeker van zijn dat er nog meer werk onderweg is.

Een zoektocht zonder einde

De auteur benadrukt dat hij zelf nog steeds in volle spirituele zoektocht zit. Nooit “klaar”, nooit “verlicht”, maar altijd onderweg. Dat maakt zijn werk herkenbaar en menselijk: de lezer reist niet enkel mee door landschappen en verhalen, maar ook door de innerlijke vragen van de auteur zelf.

Mickey Mouse en andere klassiekers

Wie hoopte dat Cosey nog eens zou terugkeren naar Disney, komt bedrogen uit. Na twee poëtische albums met Mickey vindt hij het mooi geweest: “twee, dat is genoeg”. Het waren voor hem wel bijzondere albums, want ze boden de kans een kinderdroom waar te maken. Een Corto Maltese van zijn hand hoeven we evenmin te verwachten. Uit respect voor Hugo Pratt zegt Cosey dat men met Corto enkel “minder kan doen”.

Luisteren naar verhalen

Wat blijft, is zijn manier van werken. Cosey omschrijft zijn proces steeds meer als luisteren naar een verhaal dat al bestaat. Niet construeren met vaste schema’s, maar ontdekken wat er al in de lucht hangt. Wanneer de puzzelstukjes plots samenvallen in een verrassende wending, ervaart hij dat als pure synchroniciteit – en juist dan weet hij dat hij goed bezig is.

Een zoektocht zonder einde

Of het nu gaat om Tibetaanse bergen, Amerikaanse landschappen of Zwitserse valleien: in Cosey’s strips is de reis altijd dubbel — zowel naar buiten als naar binnen. Zijn werk ademt nieuwsgierigheid, verwondering en een niet-aflatende zoektocht. Zoals hij zelf zegt: misschien bouwen we geen verhaal, maar ontdekken we stukje bij beetje een waarheid die er altijd al was.