In drie indrukwekkende albums bewerkte Christian De Metter de romans van Pierre Lemaitre: Tot ziens, daarboven, De kleuren van de brand en De spiegel van ons verdriet uitgegeven bij uitgeverij Sherpa. Deze verhalen bestrijken een brede historische periode van het einde van de Eerste Wereldoorlog tot het begin van de Tweede Wereldoorlog. Zijn deze drie albums een samenhangende trilogie, of afzonderlijke vertellingen? En wat maakt het werk van De Metter zo bijzonder? Deze blog werpt een blik op de inhoud, de context en het vakmanschap van de tekenaar, met ook aandacht voor zijn andere reeksen, zoals NO Body.

Tot ziens, daarboven – Na de Grote Oorlog

In Tot ziens, daarboven bevinden we ons in het Frankrijk van 1919. Twee ex-soldaten, Albert Maillard en Édouard Péricourt, keren verbitterd terug uit de loopgraven. Terwijl de Franse samenleving hen vergeet, smeden ze samen een gedurfde oplichterszaak: ze verkopen fictieve oorlogsmonumenten aan patriottische gemeenten. De satire op de naoorlogse hypocrisie is bijtend. Christian De Metter vertaalt dit verhaal uitmuntend naar beeld. Zijn grafiek weet de wanhoop, de desillusie en de wrange humor perfect te vatten. De blauwige, melancholische tinten dragen bij aan de sfeer van verlatenheid. Het album, verschenen in 2015, is een meesterlijke bewerking van de Goncourtprijswinnaar van 2013.

De kleuren van de brand – Verval en wraak in het interbellum

Het tweede deel, De kleuren van de brand, speelt zich af eind jaren 1920. Madeleine Péricourt erft het fortuin van haar vader, maar wordt al snel slachtoffer van verraad binnen haar eigen kring. De ondergang die volgt, leidt tot een berekende en genadeloze wraak. De Metter laat het interbellum herleven met een palet van vaal licht, grauwe tinten en subtiele schaduwen. De sfeer is gespannen, de personages krachtig uitgewerkt. Madeleine, eerder een bijfiguur, groeit uit tot een tragische heldin. Deze adaptatie uit 2019 toont een maatschappij in verval, op de rand van een nieuwe ramp.

De spiegel van ons verdriet – 1940: vlucht en overleven

De spiegel van ons verdriet sluit de trilogie af tijdens het voorjaar van 1940. Terwijl Duitsland oprukt, vluchten burgers over de wegen van Frankrijk. We volgen Louise Belmont, een jonge vrouw met een geheim, die wordt meegesleurd in de chaos van de exodus. Het verhaal is opgebouwd als een mozaïek van menselijke lotgevallen: een deserteur, een dief, een idealist. De oorlog vormt het decor, maar de ware strijd speelt zich af in de zielen van de hoofdpersonages. De Metter slaagt erin deze complexe structuur helder en ontroerend te verbeelden. De grauwe lucht, de dreiging in elk frame, en de subtiliteit in gezichtsuitdrukkingen maken dit tot een ontroerend slot.

Een trilogie of losstaande verhalen?

De drie albums vormen samen de trilogie Les Enfants du désastre (vrij vertaald De kinderen van de ramp), zoals Lemaitre ze zelf heeft opgevat. Elk deel is apart leesbaar, maar wie de drie samen leest, ontdekt doorlopende lijnen, terugkerende personages en een diepere thematische samenhang. Van satire naar tragedie, van persoonlijk drama naar collectieve rampspoed: de trilogie schetst een indringend portret van een Frankrijk tussen twee oorlogen.

Het handschrift van De Metter

Christian De Metter tekent met een zeldzame beheersing van licht, sfeer en expressie. Zijn figuren zijn nooit clichés, maar mensen van vlees en bloed. Zijn kleurgebruik is doordacht en passend bij de tijdgeest. In elke scène is voelbaar dat hij de emotionele kern van het verhaal begrijpt en weet over te brengen. Net zoals in zijn eigen reeks NO Body (twee cycli die zich respectievelijk in de VS en Italië afspelen en die vertaald worden door Lauwert in het Nederlands), toont hij zich een meester in psychologisch drama en morele dubbelzinnigheid.

Besluit

Met deze drie albums bewijst De Metter niet alleen zijn talent als tekenaar, maar ook als verhalenverteller. Zijn samenwerking met Pierre Lemaitre levert een visuele trilogie op die even meeslepend is als de romans waarop ze gebaseerd is. De historische context, de gelaagde personages en de intense sfeerschepping maken van Tot ziens, daarboven, De kleuren van de brand en De spiegel van ons verdriet absolute aanraders voor wie houdt van literaire strips, geschiedenis en menselijke verhalen die blijven nazinderen.