Drie zussen met tegenstrijdige karakters, een geheim uit het moederlijke verleden, en vreemde lichtgevende kwallen die terugkeren in droombeelden: dat zijn de ingrediënten van De Zusjes Duizendblad, een jeugdreeks die is uitgegroeid tot een klein fenomeen. De strip, gestart in 2020 bij uitgeverij Dupuis, is het werk van scenarist Giovanni Di Gregorio en tekenaar Alessandro Barbucci (mede-auteur van W.I.T.C.H. , Ekhö en Sky Doll), en telt inmiddels zeven delen. Dankzij de geslaagde combinatie van intiem familieverhaal en bovennatuurlijk mysterie, gedragen door virtuoos tekenwerk en grote emotionele tederheid, weet de reeks een breed publiek te bekoren.
Al vanaf het eerste deel De Droom van Sarah wordt de lezer uitgenodigd om "in het verhaal te duiken als in een droom..." samen met Sarah, Cassiopeia en Lucille, drie jonge Duizendblad-zussen die in hun dromen worden geleid door zwevende kwallen naar een grote boom met daarin een vreemd glazen paleis. Sarah, de oudste, droomt elke nacht hetzelfde zonder de betekenis te begrijpen. Geobsedeerd door het symbool, betrekt ze haar zussen in een familieonderzoek dat hen van de zolder naar de vertrouwelijkheden van moeders vriendinnen brengt, om een goed bewaard familiegeheim te ontrafelen. De plot van deel 1, rond Sarah, mondt uit in een ontroerende onthulling over het verleden van hun moeder, waarin de liefde van een moeder voor haar kinderen centraal staat.
Elk volgend album focust op een andere zus en een nieuw mysterie: zo beleven we Cassiopeia’s eerste liefdeservaringen in deel 2 (Cassiopeia's Liefdes), en maken we kennis met het innerlijke leven van de jongste Lucille in deel 3 (Lucilles Schat), enzovoort. Elk deel vormt een afgerond verhaal waarin de heldinnen groeien en evolueren, terwijl de toon en de wereld herkenbaar blijven. De beleven hun avonturen op uiteenlopende locaties – bij oma op het platteland, op zomerkamp in Normandië, in de bergen bij hun vader die wetenschapper is – maar steeds is er een zoektocht die het verhaal drijft. Elk van die plaatsen herbergt geheimen, ontmoetingen, lokale legendes of fantastische elementen. Hoewel de albums afzonderlijk leesbaar zijn, waardeert een trouwe lezer het steeds sterker wordende familieportret.
De algemene sfeer is die van een moderne familiekroniek, waar de warmte van het dagelijks leven (zomervakanties, kerstvoorbereidingen, zussenruzies en verzoeningen) hand in hand gaat met duistere mysteries uit het verleden. Die subtiele balans tussen herkenbaar realisme en meeslepend mysterie geeft de reeks haar bijzondere smaak.
Hoewel De Zusjes Duizendblad in de eerste plaats op jongeren mikt, spreken het originele universum en de universele thema’s een breder publiek aan. De zussenband – met alle bijhorende spanningen en verbondenheid – wordt raak en met humor behandeld, terwijl het familiegeheim een diepere laag toevoegt. “De Zusjes Duizendblad is een reeks die op speelse wijze ingaat op de geheimen die in elke familie verborgen zitten,” zegt Barbucci.
Onder het schijnbaar lichte avontuur van drie jonge meisjes, schuilt een verhaal dat thema’s als verlies, rouw en verzwegen verdriet behandelt. De reeks schrikt er niet voor terug om zwaardere emoties aan te snijden – de dood van een geliefde en de impact daarvan over generaties heen – maar doet dit met zachtheid en nuance.
Dat thematische diepgang onderscheidt de reeks binnen het jeugdstriplandschap: De Zusjes Duizendblad biedt meerdere lagen en kan zowel kinderen als volwassenen raken. Aanvankelijk overwogen de auteurs om de zusjes magische krachten te geven, maar ze lieten dat idee varen om meer subtiliteit te bereiken. “We hebben de magie bewust beperkt. Die leidde alleen maar af van de essentie,” aldus Barbucci. In plaats van expliciete toverkracht, bevat het verhaal poëtisch paranormale toetsen – zoals de witte kwallen in Sarahs dromen, een visueel en symbolisch alternatief voor klassieke geesten.
Er is ook een voortdurend spel tussen de kinderlijke verbeelding en de realiteit van de volwassen wereld, met verantwoordelijkheden, geheimen en emoties. “Het contrast tussen magie en werkelijkheid, tussen de kinderwereld en die van volwassenen, is altijd aanwezig,” zegt Barbucci, die de reeks beschrijft als “een kinderwereld waarin volwassen problemen zich beginnen af te tekenen.”
De familie Duizendblad wordt bovendien op een originele manier afgebeeld: een warm, vrouwelijk huishouden met een liefdevolle moederfiguur waar gevoelens openlijk besproken worden. “Een familie zoals in Zuid-Italië: we verbergen niets, we praten erover,” aldus Barbucci.
Visueel is De Zusjes Duizendblad een streling voor het oog. De Italiaanse tekenaar Alessandro Barbucci, bekend om zijn dynamische stijl, brengt hier een zachtere en rondere lijnvoering die perfect aansluit bij het poëtische en dromerige karakter van het verhaal. Vooral de droomscènes, met hun turquoise en melancholische kleuren, springen eruit. Barbucci verzorgt ook zelf de inkleuring: zachte pastelkleuren, subtiele lichtspelingen en perfect getimede contrasten zorgen voor een meeslepende sfeer, afwisselend betoverend of huiselijk warm.
Ook de karaktertekeningen zijn uitmuntend: Sarah met haar punkachtige tienerlook, Cassiopeia de dromerige met fonkelende ogen, en Lucille, het verlegen meisje dat alleen met haar kat praat. Barbucci geeft hun gezichten een breed scala aan emoties, waardoor de lezer zich makkelijk met hen kan identificeren. Ook de decors – een botanische tuin, een stoffige zolder, Normandische kustlandschappen – zijn rijk en sfeervol weergegeven. Elk album bevat bovendien zorgvuldige coverillustraties die meteen de juiste toon zetten.
In deel 7, De Gouden Draak, experimenteert Barbucci zelfs met middeleeuwse scènes uit een verhaal dat Cassiopeia schrijft, wat hem toelaat om een andere tekenstijl in het album te verwerken. Die visuele rijkdom draagt bij aan de aantrekkingskracht van de reeks.
Sinds de lancering heeft De Zusjes Duizendblad een groot publiek veroverd, van jonge lezers tot volwassenen met een zwak voor ontroerende familieverhalen. Kinderen en tieners raken gehecht aan de drie zusjes en hun magische onderzoeken. Ouders noemen de strip een ideale instap in de wereld van de strip. Dankzij het regelmatige publicatietempo blijft het enthousiasme levendig, en er zijn inmiddels zelfs afgeleide producten zoals een geïllustreerde schoolagenda.
Maar de aantrekkingskracht reikt verder dan de jeugd: volwassenen roemen de reeks om zijn emotionele gelaagdheid en vergelijken het met Pixarfilms of De Dagboeken van Cerise. Sommige lezers vonden de verhaalschema’s na enkele delen wat repetitief, maar de recentere albums brengen meer vernieuwing. Deel 7, De Gouden Draak, wordt geprezen als een “bijna perfect album” dat op originele wijze thema’s als falen en veerkracht aansnijdt, met een geslaagde afwisseling tussen realiteit en fictie.
Professionele critici waarderen zowel het scenario als de tekenstijl. In het tijdschrift Spirou wordt de reeks geprezen om haar poëtische, dramatische én troostende karakter. Op ActuaBD kreeg het eerste deel het label “Uitstekend”, en ook bloggers noemen de combinatie van avontuur, mysterie en familiale emoties “een schot in de roos”.
|
|
|
|
|
|
|
Tekenaar Alessandro Barbucci heeft toegegeven dat hij De Zusjes Duizendblad maakte met zijn dochter in gedachten: hij wilde jonge lezers een mooi, oprecht verhaal geven, anders dan de commerciële formules die vaak domineren. Een opzet die duidelijk geslaagd is. Scenarist Giovanni Di Gregorio brengt zijn ervaring uit film en animatie mee, wat zorgt voor goed opgebouwde intriges met verrassende wendingen. Hun samenwerking – eerder te zien in Monster Allergy – bereikt hier een volwassen evenwicht tussen narratieve kracht en visuele charme.
De Zusjes Duizendblad is uitgegroeid tot een van de belangrijkste jeugdreeksen in de Franstalige stripwereld: een modern sprookje, een familiethriller en een ode aan zusterliefde in één. En gezien het enthousiasme bij elke nieuwe aflevering, kijken we reikhalzend uit naar de volgende avonturen van Sarah, Cassiopeia en Lucille – drie zusjes met een onvergetelijke uitstraling.