Een nieuwsgierige wezel in de wereld van Blacksad

De kleine bunzing Weekly, bekend als de onhandige maar loyale sidekick van detective Blacksad, krijgt eindelijk zijn eigen verhaal.
In Blacksad Stories : Weekly, geschreven door Juan Díaz Canales en getekend door Giovanni Rigano, duiken we in zijn jeugdjaren — een tijd waarin hij nog zoekende is naar zijn roeping, werkt als fotograaf bij de politie en uiteindelijk via een horrorstripmagazine in de journalistiek terechtkomt.

Canales en Rigano brengen met humor en nostalgie een portret van een koppige, vieze maar charmante kleine rebel — altijd op het verkeerde moment op de juiste plek.

Censuur, angst en moraal: een geur van de jaren vijftig

Het verhaal speelt zich af in de Verenigde Staten van de jaren 1950, midden in het mccarthyisme, toen de angst voor communisme leidde tot politieke heksenjachten én tot censuur in de populaire cultuur.
Zoals Díaz Canales uitlegt, “was er niet alleen een angst voor de ‘rode dreiging’, maar ook voor het morele verval van de jeugd door strips vol geweld en fantasie.”

Die periode zag de geboorte van de Comics Code Authority (1954), een soort zelfcensuur, vergelijkbaar met de Hollywoodse Hays Code van de jaren 1930.
Religieuze en conservatieve groepen eisten beperkingen, gesterkt door het beruchte boek Seduction of the Innocent van psychiater Fredric Wertham, dat beweerde dat horror- en misdaadstrips jongeren zouden corrumperen.
Onder politieke druk beloofden uitgevers ‘deugdzaam’ te blijven — en offerden hun creatieve vrijheid op.

Van Mad Magazine tot Trump – een spiegel van toen en nu

Canales trekt een lijn van die historische censuur naar onze tijd:

“Het is verbazingwekkend dat een land dat zo trots is op vrijheid en democratie, zulke methoden van zelfcensuur kon aannemen. En het is nog verbazingwekkender hoe herkenbaar dat vandaag klinkt.”

Hij verwijst naar hedendaagse aanvallen op media en universiteiten, naar politieke druk op satire en diversiteit — “een nieuw soort mccarthyisme”.
In die context wordt Weekly niet alleen een strip over het verleden, maar ook een commentaar op onze tijd.

Weekly, de sullige held met een groot hart

Volgens Canales is Weekly “de meest vertederende figuur na Blacksad zelf”:
een kleine bunzing, sullig en slordig, maar ook slim, dapper en onverschrokken nieuwsgierig.
Hij voorspelt gebeurtenissen, ruikt primeurs en duikt instinctief op waar iets gebeurt.
Zijn personage is deels geïnspireerd op Weegee, de legendarische persfotograaf uit New York, beroemd om zijn foto’s van misdaden nog vóór de politie arriveerde.

Weekly is net als hij een immigrant uit Oost-Europa, opgegroeid in een arbeiderswijk vol drukkers en tekenaars — een microkosmos van creativiteit en overleven.
Zijn grootmoeder, een vrome vrouw, probeert hem terug te brengen naar het rechte pad door hem religieuze strips te laten verkopen, als tegengif voor de “zondige” comics. Maar Weekly is te nieuwsgierig om zich te laten bekeren.

Giovanni Rigano over het tekenen van een nieuwe Blacksad-wereld

Toen Juanjo Guarnido, de oorspronkelijke tekenaar van Blacksad, Rigano vroeg om dit album te tekenen, twijfelde hij geen moment:

“Ik zei meteen ja, maar ik wilde géén slechte kopie van Guarnido maken. Ik wilde het universum herinterpreteren in mijn eigen stijl.”

Rigano, die eerder voor Disney werkte, vertelt hoe hij personages ontwerpt:
het begint met de structuur — “zoals bij het bouwen van een huis” — waarna hij de kleinste details toevoegt.
De dierenfiguren weerspiegelen hun karakter: een nijlpaard met een log, plomp gelach; een kleine, chagrijnige bulldog; en natuurlijk Weekly zelf, de stinkende, energieke bunzing met een ontembare drang om te observeren.

Hij werkt digitaal, met de soepelheid van een animatiefilm, om lijnen en geschilderde achtergronden naadloos te combineren.
In het verhaal verstopte hij tal van valse covers van jaren ’50-horrorstrips, die hij zelf ontwierp — een eerbetoon aan de vergeten pulp van The Crypt of Terror en The Haunt of Fear.

Oefening, discipline en enthousiasme

Rigano herinnert zich zijn eigen begin:

“Ik was twintig en tekende reclame-strips voor een supermarkt. Toen mijn opdrachtgever zei dat het beter moest, bood ik aan drie pagina’s opnieuw te maken. Daarna nog twee keer. Pas bij de vierde versie was hij tevreden.”

Dat perfectionisme deelt hij met zijn personage: beide leren door vallen en opstaan, maar weigeren op te geven.
“Talent is belangrijk,” zegt Rigano, “maar vastberadenheid telt net zo hard.”

Geen censuur, maar historische trouw

Oplettende lezers merkten dat de cover van Blacksad Stories: Weekly licht werd aangepast tegenover de eerste onlineversie.
Een personage verloor zijn koptelefoon, een ander kreeg een minder onthullende outfit.
Rigano legt uit: “Dat had niets met censuur te maken, maar met historische geloofwaardigheid — zulke details hoorden gewoon niet thuis in de jaren ’50. En het zou nogal ironisch zijn, gezien het thema van het verhaal.”

Een rebelse bunzing met een neus voor nieuws

Weekly is, letterlijk en figuurlijk, een rebelse wezel.
Hij is koppig, ruikt niet fris, heeft lak aan wat anderen denken — maar volgt zijn instinct en nieuwsgierigheid tot het bittere einde.
Een antiheld met een groot hart, die ondanks zijn gebreken symbool staat voor vrijheid en durf.
Of zoals Canales het samenvat:

“Weekly is een beetje belachelijk, maar altijd menselijk. Zijn neus leidt hem waar de waarheid ligt.”

Een blik vooruit

Blacksad Stories is bedoeld als een reeks spin-offs rond bijfiguren uit de hoofdserie.
Na Weekly willen Canales en Guarnido ook verhalen brengen over Alma en commissaris Smirnov.
Toch blijft de prioriteit bij de hoofdreeks, waarvan het achtste deel gepland is voor 2027.

Intussen blijft Rigano actief met internationale projecten, zoals War, een strip voor jongeren die thema’s als immigratie, klimaatverandering en oorlog behandelt — altijd gezien “door kinderogen”.

Bronvermelding

Vertaling en samenstelling: Stripweb
Gebaseerd op het artikel « Weekly avant Blacksad : Comme un fumet de censure », verschenen in Casemate n°173, oktober 2025.
© Casemate / Dargaud / Juan Díaz Canales & Giovanni Rigano.
Vertaling uitsluitend voor intern en educatief gebruik — niet voor commerciële publicatie.