Er zijn albums waarvan je nog vóór je één pagina gelezen hebt al voelt: dit wordt geen licht verteerbaar avontuur. Cartagena, het nieuwe project van Hermann samen met zijn zoon Yves Huppen, wekt precies die indruk. De cover zet meteen de toon — hard, dreigend, en met dat typische gevoel dat er onder de oppervlakte meer broeit dan je in één oogopslag ziet.

Over het verhaal is intussen een eerste synopsis bekend, en die doet vermoeden dat we richting misdaad-strip gaan, met een stevige maatschappelijke onderlaag. We krijgen hier een beetje het gevoel dat we hadden met de strip RIO van Rouge Corentin.

Alhoewel er veel kritiek is de laatste tijd op het tekenwerk van de ondertussen 87 jarige legende moeten we toch toegeven dat hij het toch maar doet!!! Chapeau!!

Een stad die geen uitwegen lijkt te bieden

In Cartagena is de gelijknamige stad “aangevreten” door de drugshandel. In de achtergestelde wijken lijkt er nog maar één pad open te liggen voor jongeren: aansluiten bij het lokale kartel. Dat is niet alleen een spannend uitgangspunt, maar ook een herkenbaar mechanisme voor een misdaadverhaal: criminaliteit niet als abstract kwaad, maar als gevolg van uitzichtloosheid, verleiding en druk van de omgeving.

Alvaro en Nacho: een keuze met een prijs

Hoofdpersonage Alvaro is twintig en ziet zijn toekomst muurvast zitten. Samen met zijn vriend Nacho beslist hij daarom het kartel binnen te stappen dat de handel beheert: dat van “El Cocho” Arriega. Wie Hermann kent, weet dat zulke keuzes zelden zonder gevolgen blijven — en dat personages bij hem vaak meer zijn dan “dader” of “slachtoffer” alleen.

Felix Garcia: de wet, maar dan niet per se de vanzelfsprekende held

Aan de andere kant staat Felix Garcia, politieagent, veertiger en vader. Hij jaagt op El Cocho en zijn organisatie. Op papier lijkt dat een klassieke confrontatie: jonge rekruut versus ervaren flik, straat versus wet. Maar de synopsis zet meteen een waarschuwingsbord neer: “méfions-nous des apparences” — schijn bedriegt.

Dat ene zinnetje is veelzeggend. Het suggereert dat Cartagena niet inzet op simpel zwart-wit, maar op rollen die kunnen kantelen: motieven die niet meteen zichtbaar zijn, allianties die je niet ziet aankomen, en personages die zich niet laten samenvatten in één label.

Vader en zoon: continuïteit én een nieuwe dynamiek

Dat Hermann dit album maakt met Yves Huppen maakt het terug extra interessant. Waar Hermann bekendstaat om rauwe werelden, morele frictie en een stevige ruwe misdaad-sfeer, kan de samenwerking met Yves net zorgen voor een ander ritme of een scherpere hedendaagse invalshoek. Net zoals de vroegere samenwerkingen kan Cartagena een album worden dat zowel vertrouwd aanvoelt voor Hermann-lezers als fris genoeg om te verrassen.

Conclusie: veelbelovend op papier, nu afwachten of het ook binnenin klopt

Met een cover die meteen overtuigt en een synopsis die hint naar misdaad, sociale druk en misleiding, heeft Cartagena alvast de juiste ingrediënten. De echte vraag blijft natuurlijk: wordt het een rechttoe-rechtaan thriller, of een verhaal dat — zoals het zinnetje over “schijn” belooft — genuanceerder en venijniger uit de hoek komt?

Voorlopig is het vooral uitkijken naar mde release die bij ons gepland staat midden 2026 ongeveer. Wil je op de hoogte blijven over deze striprelease schrijf je dan in op onze nieuwsbrief en ontvang als eerste alle info over deze nieuwe strip van Hermann, Cartagena.