Chapeau
Sinds haar debuut in 1998 geldt De Orde van de Drakenridders, geschreven door het duo Ange (Anne en Gérard Guéro) en uitgegeven door Soleil (in het Nederlands bij Silvester), als een van de grootste reeksen binnen de Europese heroïsche fantasy. Met inmiddels meer dan dertig albums, een zorgvuldig opgebouwde mythologie en een uniek narratief principe, heeft de reeks bewondering maar ook kritiek geoogst. Dit artikel gaat dieper in op het concept, de interne chronologie, de sterke punten en zwakke plekken, met kritische stemmen en interviews van de auteurs.
Elke keer dat een draak verschijnt, verspreidt zich een corruptie — de Veill — die de natuur, de geest en het lichaam aantast. Alleen maagden zijn er ongevoelig voor. Daarom bestaat de Orde van de Drakenridders uitsluitend uit vrouwen die hun leven wijden aan de jacht op draken. Hun missie is noodzakelijk, maar vaak dodelijk en tragisch.
Scenario: elk album wordt geschreven door Ange.
Tekeningen: telkens een andere tekenaar, wat zorgt voor visuele diversiteit en een hoog publicatietempo.
Verhalen: elk album is een afgerond avontuur, maar samen vormen ze een groter geheel. Vanaf deel 19 (Tegengif) werd een tijdlijn toegevoegd die de verhalen in de wereldgeschiedenis plaatst.
Vanaf deel 19 – Tegengif bevat elk album een tijdslijn die het verhaal situeert in de geschiedenis van de Orde. Zo toont De eerste (deel 14) hoe de allereerste Drakenridder de strijd aanging, terwijl De heldendaden van de Derde Armada (deel 31) de geopolitieke dimensie van de saga uitbreidt. Zo ontstaat een dieper universum dat toegankelijk blijft per afzonderlijk album.
De Drakenridders zijn martelaren bij uitstek: ze kiezen bewust voor een missie die hen elke vorm van persoonlijk geluk kan ontnemen. De plicht weegt altijd zwaarder dan het individu.
De Orde beweert zich niet met politiek in te laten, maar in werkelijkheid spelen verkiezingen, intriges en machtsstrijd een doorslaggevende rol.
De eis van maagdelijkheid legt een harde beperking op. De spanning tussen verlangen en missie, tussen persoonlijke vrijheid en collectief belang, vormt een constante. Relaties — ook tussen vrouwen — verschijnen in verschillende albums, vaak met dramatische gevolgen.
Pers: ActuaBD prees meerdere albums om hun intensiteit en emotionele kracht. De poort van het noorden (deel 22) werd zelfs als “grootse kunst” omschreven.
Lezers: Op forums worden enkele delen de hemel in geprezen, met name De Drakonomicon (deel 27), terwijl andere albums als minder sterk worden beschouwd.
Algemene tendens: men prijst de solide mythologie en variatie van toon, maar wijst op wisselende kwaliteit tussen de albums.
Narratief kader dat variatie mogelijk maakt zonder verlies van samenhang.
Levend universum: met politieke facties, wapens zoals de Bijl van Ishtar, en een interne mythologie.
Constante schrijfstijl van Ange, die zorgt voor continuïteit ondanks de vele tekenaars.
Jaïna
(deel 1) – de geboorte van de saga.
Akanah
(deel 2) – spannend en karaktergedreven.
Het verdoemde land
(deel 3) – illustreert de impact van het Veill.
Brisken (deel 4)
– een verhaal over ultieme opoffering.
De eerste (deel 14)
– de mythische oorsprong van de Orde.
De oorlog van de Sarden
(delen 17–18: Amarelle & Arsalam) – een politieke en dramatische tweeluik.
De poort van het noorden
(deel 22) – geroemd om sfeer en emotie.
De Drakonomicon (deel 27) – vaak beschouwd als het hoogtepunt van de reeks.
De heldendaden van de Derde Armada (deel 31) – een sleutelmoment in de lange tijdlijn.
Onevenwichtige kwaliteit: sommige albums zijn visueel of narratief minder overtuigend.
Complexe tijdlijn: nieuwe lezers kunnen verdwalen in de interne chronologie.
Tussenstukken: niet alle delen zijn even memorabel.
Vraag: Waarom koos u voor een anthologie met steeds andere tekenaars?
👉 Ange: We houden van feuilletonachtige universa. Verschillende tekenaars geven ons vrijheid en variatie. De essentie — de Orde en de Veill — blijft behouden.
Vraag: De maagdelijkheid van de Drakenridders roept vaak vragen op.
👉 Ange: Het is een krachtig narratief middel: maagdelijkheid als schild én beperking. Het stelt ons in staat thema’s als verlangen, plicht en vrijheid uit te diepen.
Vraag: Sommige lezers vinden de reeks wisselvallig…
👉 Ange: Dat is de keerzijde van de variatie. Elke tekenaar brengt zijn eigen toon. Voor ons hoort dat bij de identiteit van de Geste.
Vraag: De cyclus De oorlog van de Sarden wordt vaak als kantelpunt gezien.
👉 Ange: Klopt. Daarmee zijn we een tweede cyclus begonnen, meer politiek en grootschalig.
Vraag: Is het verhaal afgesloten na 33 albums?
👉 Ange: Misschien een einde, maar niet noodzakelijk het laatste. De wereld blijft leven: er zijn nog draken, landen en verhalen die wachten.
Begin bij Jaïna (deel 1), vervolg met Brisken (deel 4), dan Salmyre (deel 13), De eerste (deel 14), en eindig met De Drakonomicon (deel 27). Verder kan je alle andere verhalen afzonderlijk lezen.
Volg de tijdlijn vanaf De eerste (deel 14), via Voorbij de bergen (deel 6) en Brisken (deel 4), tot aan de latere delen zoals De heldendaden van de Derde Armada (deel 31).
Mogelijke afsluiting met Oosterse streken(deel 33), maar het universum blijft open voor nieuwe verhalen.
Er is nog potentieel voor uitbreiding, ook buiten de strip (spellen, adaptaties).
De orde van de Drakenridders
is een uitzonderlijk project: een lange reeks met een stabiel schrijversduo en een veelheid aan grafische stemmen. Dat levert variatie én wisselende kwaliteit op, maar ook een universum dat na meer dan dertig albums nog steeds boeit. Thema’s als plicht, offer, macht en verlangen geven de saga een tragische en tijdloze dimensie. Voor liefhebbers van epische fantasy is dit een onmisbare reeks.