Over lichaam, herinnering en verzet — met vooruitblik op de NL-editie van De lijnen die mijn lichaam tekenen (Q1 2026, Standaard Uitgeverij).

Hoe vertel je over de onderdrukking van vrouwen in Iran en de mist rond een autoritair regime? Drie makers kiezen het scherpste gereedschap dat ze hebben: de tekening. In twee opmerkelijke uitgaven tonen ze hoe lijn, kadrering en ritme méér kunnen zeggen dan duizend verklaringen. Het resultaat is confronterend én hoopgevend: tekenen als verzet, als geheugen, als vrijheid.

Standaard uitgeverij brengt hier een sociaal, politiek geëngageerd verhaal in zwart-wit.

Bij stripweb kunnen we dit alleen maar toejuichen, dergelijke strips zijn niet alleen een meerwaarde voor de negende kunst maar ook voor iedere lezer die op die manier een bredere kijk krijgt op een problematiek die meestal onbesproken blijft. 

1) Mansoureh Kamari — De lijnen die mijn lichaam tekenen

(Frans: Ces lignes qui tracent mon corps, Casterman — Nederlandse editie bij Standaard Uitgeverij in het eerste trimester van 2026)

Mansoureh Kamari verbindt haar levensverhaal aan het tekenen van het menselijke lichaam. In een atelier poseert ze als model; de houtskool zoekt naar boog, beweging en adem. Maar hier is de blik omgekeerd: niet de tekenaar kijkt naar het model, maar het model eist de blik op. Zo herkadert Kamari de jaren van opgelegde schaamte en sociale controle in Iran — van kindertijd tot volwassenheid — en zet ze haar eigen lichaam in als archief van herinneringen. 

Stiltes, blikken, gespannen handen: elk gebaar draagt verleden in zich. In zacht kleurgebruik en contrasterend zwart-wit wisselen kwetsbaarheid en kracht elkaar af. Je voelt de scholing van een animator: bewegingen zijn trefzeker, poses spreken. De boodschap is even helder als moedig: Kamari is niet enkel overlever of vluchteling; ze is bovenal kunstenaar. Een autobiografisch werkje die je niet zomaar vergeet.

Vooruitblik: de Nederlandstalige editie verschijnt als De lijnen die mijn lichaam tekenen bij Standaard Uitgeverij in Q1 2026. Wij houden je op de hoogte zodra cover en ISBN definitief zijn.

 

2) Shaghayegh Moazzami & Mana & Touka Neyestani — Shadi (PS752)

(Cà et Là — Franstalig)

In Shadi reconstrueren drie auteurs het leven van één slachtoffer van vlucht PS752 (8 januari 2020). Niet om statistiek, wel om menselijkheid: familiebanden, plannen, toekomst — en het gemis nadien. In zwart-wit en met krachtige hachures verkennen Moazzami en de broers Neyestani wat het betekent om Iraniër in ballingschap te zijn: de woede, de angst en het innerlijk gevecht wanneer je tekent over macht en verantwoordelijkheid.

Het boek laat zien hoe tekenen een uitlaatklep wordt — en tegelijk een vorm van bewijs, een weigering om te zwijgen. Shadi krijgt weer gestalte en stem, voorbij headlines en cijfers.

Waarom je deze twee móét lezen

• Lichaam als getuigenis: bij Kamari spreekt het lichaam — littekens, houdingen, stiltes — boekdelen.

• Herinnering tegen vergetelheid: Shadi maakt een wereldnieuwsfeit opnieuw persoonlijk.

• Kunst = vrijheid: in beide boeken is tekenen geen versiering, maar een daad.

Bij Stripweb

We volgen beide titels van nabij op. De lijnen die mijn lichaam tekenen (NL) staat gepland voor Q1 2026 bij Standaard Uitgeverij; zodra de Nederlandstalige versie bestelbaar is, verschijnt hij op onze site en in de winkel. Het Franstalige materiaal (Ces lignes…, Casterman) en Shadi (Cà et Là) kun je bij ons bestellen.

 Blijf op de hoogte: schrijf je in op onze nieuwsbrief of check regelmatig onze nieuwsblog.
 Praat mee: welke beelden bleven bij jou hangen? Deel je reactie met ons — we lezen graag mee.