Zoals we in een eerdere blog al schetsten, rommelt het al langer rond het Festival International de la Bande Dessinée (FIBD) in Angoulême. De voorbije maanden is dat sluimerende ongenoegen uitgegroeid tot een echte crisis. Inmiddels is de situatie duidelijk: de editie van januari 2026 wordt geschrapt.
In deze update zetten we nog eens rustig op een rij wat er precies gebeurd is, en waarom dit belangrijk is voor iedereen die met strips bezig is – makers, uitgevers én lezers.
Aan de basis liggen de onthullingen over 9eArt+, het bedrijf dat het festival organiseert. Een uitgebreid onderzoek in de Franse pers bracht tal van problemen aan het licht rond beheer en governance.
Ondanks die signalen besliste de voorzitter van de festivalvereniging, Delphine Groux, op 8 november om 9eArt+ toch aan boord te houden tot en met 2027. Tegelijk werd de historische tegenhanger, de Cité Internationale de la Bande Dessinée et de l’Image (CIBDI), gevraagd om in amper twaalf dagen een gezamenlijk nieuw project op papier te zetten.
Voor veel makers en organisaties was dat de druppel. De oproepen tot boycot, die eerst van individuele auteurs kwamen, breidden zich snel uit naar auteurscollectieven, vakbonden en uitgeverijen.
Belangrijke organisaties uit de sector, zoals SNAC BD en de inter-orga van de stripwereld, riepen expliciet op om niet deel te nemen aan de editie 2026 zolang 9eArt+ de organisator blijft – zelfs met de aangekondigde “terugtrekking” van boegbeeld Frank Bondoux.
Daarbovenop beslisten ook de grote uitgeverijen, verenigd in het SNE (Syndicat national de l’édition), om weg te blijven. Zonder auteurs én zonder uitgevers blijft er in de praktijk geen festival over.
De annulering van FIBD 2026 is dus geen formele persmededeling, maar een feitelijke realiteit: je kan geen stripfestival organiseren zonder de makers en de boeken zelf.
De situatie is op korte termijn uiteraard zorgelijk. Angoulême is meer dan alleen een festival: het is een referentiepunt in de internationale stripkalender, een ontmoetingsplaats waar auteurs, uitgevers, buitenlandse gasten en pers elkaar vinden.
Tegelijk hoor je bij veel betrokkenen ook een andere toon: die van herbronning. Deze crisis maakt een aantal fundamentele vragen zichtbaar:
Moeten de auteurs en auteur-illustratoren niet veel centraler staan in de besluitvorming rond een festival dat in de eerste plaats hun werk viert?
Is een gigantisch, beursachtig evenement nog wel de beste manier om strips te tonen en te ontdekken?
Hoe zorgen we voor transparante, gezonde governance, zodat het festival sterker wordt in plaats van fragieler?
Verschillende uitgevers en makers zien deze pauze als een kans om het model van het festival opnieuw te denken, in plaats van gewoon “business as usual” verder te zetten.
Ook de Franse politiek is niet ongeschonden uit dit verhaal gekomen. De late en inhoudelijk ongelukkige reactie van minister Rachida Dati, waarin ze verkeerde accenten legde en zelfs de naam en rol van betrokkenen niet juist kreeg, onderstreepte vooral hoe weinig voeling er was met wat er op het terrein speelde.
Intussen was de beslissing van de sector al genomen: zonder vertrouwen in de organisatie geen festival.
Als uitgeverij is dit in de eerste plaats een signaal van hoe krachtig en georganiseerd de stripgemeenschap geworden is. Auteurs en auteur-illustratoren laten zien dat ze hun werk, hun rechten en hun werkomstandigheden ernstig nemen – en bereid zijn om daar collectief naar te handelen.
Voor lezers is het verlies van één festivaljaar jammer, maar op langere termijn kan hier iets sterkers uit groeien:
een festivalmodel dat duurzaam is,
waar maken, lezen en ontdekken centraal staan,
en waar de mensen achter de boeken écht mee aan tafel zitten.
Wij blijven het dossier van nabij volgen, luisteren naar onze auteurs en collega-uitgevers, en hopen dat er uit deze moeilijke episode ruimte ontstaat voor een nieuw, eerlijker en toekomstgericht Angoulême.