Waarom Portugal?

Het nieuwe album stuurt Asterix en Obelix naar Lusitanië (het huidige Portugal). Scenarist Fabcaro zocht een zonnig, maritiem decor waar de helden nog nooit waren geweest. Tijdens de researchtrip met Céleste Surugue (directeur‑generaal van Éditions Albert René) bezocht hij onder meer Olisipo/Lissabon en vissersdorpen om ‘de ziel van het land’ te voelen en fotomateriaal te verzamelen voor tekenaar Didier Conrad.

Humor met saudade

De makers kozen bewust voor empathie en culturele subtiliteit. In plaats van accentgrappen of het cliché van ‘harige metselaars’ staat het Portugese concept saudade centraal: tedere weemoed die tegelijk warm en vrolijk kan aanvoelen. De fado, het muzikale symbool van saudade, wordt zelfs een komisch ‘wapen’: zo intens dat het tegenstanders uit hun lood slaat.

Voor de fans van Graphic Novels verschijnt volgend jaar een mooie grahic novel  met de titel Saudade.

Viriatus: geschiedenis als ruggengraat

De plot verankert zich in de figuur van Viriatus, de herder die uitgroeide tot leider van het Lusitaanse verzet tegen Rome. Zijn moord door drie gezanten die hem verraden, resoneert thematisch door het album: het spanningsveld tussen trots (weerstand) en verdriet (verraad). De morele echo uit de bronnen blijft overeind: ‘Rome beloont geen verraders.’

Ontwerpkeuzes: faïence, vissersvrouwen en ‘vrolijke tristesse’

Conrad borduurt voort op Uderzo’s visuele ‘code’ (grote zwarte ceintuur, vestje), maar werkte de Lusitaniërs grotendeels zelf uit. Hij bestudeerde traditionele klederdracht (wijde rokken, ruches, kant) en foto’s van vissersvrouwen; gezichten tonen vaak een kleine glimlach met een zweem van droefheid. De faïence en de morue (kabeljauw) keren terug als visuele en culinaire running gags — met Obelix (geen visliefhebber) als dankbare bron van humor.

Subtekst: globalisering met een knipoog

Zoals in klassieke Asterix-verhalen sluimert er maatschappijkritiek. De garum‑handel (vissaus) staat voor globalisering en de frictie tussen lokale ambachtslui en industriëlen. De toon blijft licht en speels; satire zonder pamflet.

Cameo’s en knipogen

De corrupte gouverneur kreeg in vroege schetsen trekjes die doen denken aan hedendaagse politici. Er duikt ook een Britse centurion op met duidelijke gelijkenis met Ricky Gervais — een grapje voor wie het ziet, zonder dat de plot ervan afhangt.

Personages bijsturen met oog voor vandaag

Bepaalde bijfiguren werden hertekend om stereotypering te vermijden. Zo is Baba de piraat aangepast (uitspraak, gelaatstrekken) zodat het personage grappig blijft zonder gedateerde karikatuur.

Waken over de ‘stem’ van Asterix

De erven Anne Goscinny en Sylvie Uderzo fungeren als hoeders: ze bewaken toon en karakterontwerp. Zo kreeg Julius Caesar opnieuw een krachtiger, breder gelaat. Uitgever Céleste Surugue bewaakt de continuïteit over strip, film en animatie heen en zorgt dat ideeën niet dubbel worden gebruikt, terwijl de creatieve vrijheid van de auteurs overeind blijft.

Vooruitblik

Didier Conrad tekende inmiddels zeven Asterix‑albums en wil doorgaan: het ‘Asterix‑handschrift’ blijft een uitdagende speeltuin voor mise‑en‑scène en expressie. Fabcaro kijkt hoe het nieuwe album ontvangen wordt voordat hij aan een vervolg begint — maar zijn plezier in het universum spat er intussen vanaf.

“De stripwereld kalft langzaam af,” zegt hij, “maar Asterix blijft een uitdaging die me telkens opnieuw motiveert.”
Fabcaro wacht af hoe het nieuwe album ontvangen wordt voor hij aan een vervolg denkt — maar de passie spat er vanaf.

Mocht je de stripreeks nog niet in je bezit hebben dan hebben we de volledige stripreeks in een handig compleet pakket voor je klaar.

klik hier voor deze promo:

"Gebaseerd op het interview met Didier Conrad en Fabcaro gepubliceerd in Casemate Magazine (n°173).
Vertaling en herwerking door Stripweb"