Eugenio Sicomoro – is een van die tekenaars die haast geboren lijken voor het western-genre en grote, menselijke verhalen. Zijn nieuwe reeks Het offer van de Arenden is daar een overtuigend bewijs van.

Voor de Nederlandstalige lezer zijn intussen meerdere sleutelwerken van Sicomoro beschikbaar:
Koud licht, Levenslijnen, De poort naar de hemel, De scharlaken mummie en binnenkort Het offer van de Arenden, waarvan deel 1 in december verschijnt bij Tzooz, een imprint van Lauwert.

1. Korte biografie

Eugenio Sicomoro werd geboren als Bruno Brunetti in Rome (1952). Al eind jaren zeventig tekent hij zijn eerste strips voor het Italiaanse blad Lanciostory, vaak westernverhalen waarin zijn talent voor grote landschappen en sfeervolle actie meteen opvalt.

In 1978 richt hij in Rome mee een “avant-gardistische stripacademie” op, een vroege stripaopleiding waar hij jonge tekenaars begeleidt. Dat toont al vroeg zijn zin voor vernieuwing én voor het doorgeven van kennis.

In de jaren tachtig richt Sicomoro zich steeds meer op de Frans-Belgische markt. Samen met scenarist Claude Moliterni creëert hij de reeks  Marc Jourdan, die in tijdschriften als Pilote en Charlie Mensuel verschijnt. Daarin tekent hij avontuurlijke verhalen vol mysterie en exotische settings, zoals onder andere De scharlaken mummie (La momie écarlate), een album dat ook in het Nederlands is uitgegeven.

Doorheen zijn carrière werkt hij met tal van uitgevers en scenaristen samen:

• bij de Italiaanse uitgever Sergio Bonelli Editore tekent hij onder andere voor reeksen als Martin Mystère en Magico Vento;

• daarnaast werkt hij voor diverse Franse uitgevers aan one-shots en reeksen, en bouwt hij een reputatie op als veelzijdig illustrator.

Een sleutelmoment is zijn ontmoeting met scenarist Pierre Makyo eind jaren negentig. Samen maken ze een reeks sterk vertelde, vaak licht mystieke albums die ook in het Nederlands hun weg naar het publiek vinden: Koud licht, De poort naar de hemel, bijdragen aan de reeks Levenslijnen, en nu ook Het offer van de Arenden. ( zie hieronder )

2. Selectieve Bibliografie 

Sicomoro heeft een uitgebreid oeuvre, maar voor Stripweb-bezoekers zijn vooral deze titels relevant.

• Marc Jourdan – De scharlaken mummie

Met scenarist Claude Moliterni tekent Sicomoro avonturen van journalist Marc Jourdan, waarin mysterie, exotische locaties en actie elkaar afwisselen.
Hoogtepunt in het Nederlands is De scharlaken mummie, uitgegeven in hardcover. Het album toont prachtig hoe Sicomoro realisme en filmische kadrering combineert: klassieke avonturenstrip met een moderne, expressieve lijnvoering.

• Koud licht (Glénat / Arboris – Nederlands)

Koud licht (Lumière froide) is een psychologische thriller in meerdere delen, geschreven door Makyo. Het verhaal mengt een realistisch, soms hard familiedrama met een zweem van mysterie en het bovennatuurlijke.
In het Nederlands verscheen de reeks als Koud licht; op Stripweb vind je onder andere:

• Koud licht 1 – Eva

• Koud licht 2 – Het vuur van de stamvader

• Koud licht 3 – De ogen van Luce

Het tekenwerk toont een Sicomoro op volle kracht: subtiele mimiek, uitgewerkte decors en een kleurgebruik dat perfect past bij de kille, soms beklemmende sfeer.

• De poort naar de hemel (Aire Libre / Dupuis – Nederlands)

Met De poort naar de hemel (La Porte au ciel) verkennen Makyo en Sicomoro het raakvlak tussen sociaal realisme en spiritualiteit. Het is een tweeluik dat verscheen in de prestigieuze collectie Aire Libre en in het Nederlands onder dezelfde reeksnaam werd uitgebracht:

• De poort naar de hemel – deel 1

• De poort naar de hemel – deel 2

De albums zijn intens en menselijk, met personages die worstelen met schuld, hoop en verlossing, weergegeven met veel nuance in het tekenwerk.

• Levenslijnen (Destins – bijdrage in een reeks)

Sicomoro levert ook een bijdrage aan de ambitieuze reeks Levenslijnen (Destins), een groot narratief project waarin verschillende auteurs elk een “tak” van mogelijke levens en toekomsten uitwerken.
Zijn album – in het Nederlands verschenen als deel van Levenslijnen – past perfect in zijn werk: sterk getekende personages, een meeslepende vertelling en een sobere, maar doeltreffende regie van de pagina.

• Andere Franstalige werken

Naast deze Nederlandstalige titels heeft Sicomoro met Makyo nog andere belangrijke reeksen gemaakt, zoals Les deux cœurs de l’Égypte, een grote Egyptische saga die voorlopig niet in het Nederlands is verschenen, maar wel aantoont hoe comfortabel hij zich voelt in historische en exotische settings.

• Het offer van de Arenden (Tzooz / Lauwert – vanaf december)

Het meest recente project van het duo Makyo & Sicomoro is Het offer van de Arenden, een westernreeks met een sterke mystieke inslag.
Deel 1, Dead Smile, verschijnt in december bij Tzooz, een imprint van Lauwert. Voor de Nederlandstalige lezer is dit dé nieuwe instapkans in het werk van Sicomoro: een volledig nieuwe reeks, van meet af aan in het Nederlands beschikbaar.

3. Het offer van de Arenden – een mystieke western

3.1. Context en opzet

Met Het offer van de Arenden keert Sicomoro terug naar zijn eerste grote liefde: de western. Maar dit is geen klassieke cowboy-en-indiansstrip. Makyo en Sicomoro leggen de nadruk op:

• de tragiek van een Hopi-stam,

• de wreedheid van de Amerikaanse verovering,

• en een sterke spirituele dimensie, waarin mythen, dromen en voorgevoelens een grote rol spelen.

De reeks speelt zich af in de 19de eeuw en opent op een bijzonder donkere manier: een gewelddadige confrontatie tussen het Amerikaanse leger en een Hopi-dorp, die als een schaduw over de rest van het verhaal blijft hangen.

3.2. De inhoud van deel 1 – Dead Smile

In Dead Smile volgen we de gevolgen van een brutale militaire actie:

• Het Amerikaanse leger valt een Hopi-dorp aan in een gewelddadige strafexpeditie.

• De aanval wordt extra gevoed door de persoonlijke wraak van commandant Lewis, wiens broer eerder gedood werd.

• Mannen worden vermoord, vrouwen mishandeld; de actie laat bij soldaten en overlevenden diepe sporen na.

Een jaar later wordt een Hopi-baby voor de poort van het fort achtergelaten. De baby komt terecht bij Kate, een weduwe die alles verloren heeft en gedwongen is tot prostitutie. Aan haar wordt een wreed ultimatum gesteld: als het kind sterft, wordt zíj opgehangen.

Vanaf dat moment groeit het kind uit tot een symboolfiguur:

• Hopi’s komen in het geheim naar het fort om zich bij de baby te verzamelen.

• De legerleiding ziet het kind als een mogelijke dreiging én als een politiek drukmiddel.

• In de gangen van het fort gonst het van geruchten over een vloek, schuldgevoel en vergelding.

Gaandeweg wordt duidelijk dat het kind deel uitmaakt van een tweeling: twee broers, in verschillende werelden grootgebracht.
De ene groeit op in de omgeving van de soldaten en blanke kolonisten, de andere bij de Hopi’s. Hun lot is met elkaar verweven en stuurt het verhaal naar een onvermijdelijke confrontatie.

Dead Smile is in de eerste plaats een opener van een grote saga:

• we leren de belangrijkste personages kennen (Kate, de officieren, de Hopi-krijgers, de tweeling);

• het centrale trauma (de slachtpartij in het dorp) wordt getoond;

• en de grote thema’s – schuld, identiteit, verzoening – worden uitgezet.

  

3.3. Thema’s en sfeer

Enkele grote thema’s springen meteen in het oog:

• Koloniale geweld en schuld
  De reeks toont de verovering van het Westen niet als heldhaftig avontuur, maar als een wrede, onrechtvaardige machtsuitbreiding. De vraag hoe personages met hun eigen daden moeten leven, staat centraal.

• Dubbelgangers en tweelingen
  De tweelingbroers belichamen twee werelden: de cultuur van de inheemse bevolking en de samenleving van de kolonisten. Ze zijn spiegelbeelden van elkaar, wat Makyo gebruikt om de tegenstelling tussen traditie en vooruitgang, natuur en beschaving, spiritualiteit en militair gezag uit te diepen.

  

• Hopi-spiritualiteit en mystiek
  Dromen, rituelen en symbolen (zoals de adelaar) geven het verhaal een mystieke laag. Het westernverhaal krijgt daardoor bijna mythische proporties, zonder de historische hardheid uit het oog te verliezen.

• Sterke vrouwelijke figuur
  Kate is meer dan een “slachtoffer” in een ruwe mannenwereld. Stap voor stap groeit ze uit tot een volwaardige hoofdfiguur, verscheurd tussen dwang, verantwoordelijkheid en haar eigen geweten.

  

De sfeer van het album is uitgesproken crepusculair: veel scènes spelen zich af bij schemerlicht, rond kampvuren, in stoffige straten of onder dreigende wolkenluchten. Het Westen wordt niet als zonnige prairieshow voorgesteld, maar als een rauwe wereld op het kantelpunt van ondergang en verandering.

3.4. Het tekenwerk van Sicomoro

Visueel is Het offer van de Arenden een echte blikvanger althans dit vinden we bij Stripweb.

• Cinemascope-kadrering
  Sicomoro gebruikt brede, horizontale kaders om de grootsheid van het landschap te tonen: rotsmassieven, canyons, eindeloze vlaktes. Het voelt bijna als een film op breed doek. Je zit onmiddellijk in de film van Sergio Leoni en je kan misschien de muziek van Ennio Moricone beluisteren tijdens het lezen...

• Rijke expressie en lichaamstaal
  Gezichten zijn nooit neutraal: schuld, verdriet, woede, wanhoop – alles staat in de ogen en in de houding van de personages te lezen. Daardoor blijft het verhaal menselijk, zelfs in de grootste actiescènes.

• Kleur en atmosfeer
  De inkleuring (in de Nederlandse editie eveneens overgenomen) versterkt de dramatiek met warme roden en okers voor de dagscènes en koele blauwen en grijzen voor de nachten en regenscènes. Het contrast tussen de schoonheid van het landschap en de wreedheid van de gebeurtenissen wordt zo nog groter zonder dat het gruwelijk wordt....

• Actie en ritme
  In gevechten, achtervolgingen en massascènes toont Sicomoro zijn ervaring: het oog glijdt soepel van vak naar vak, en ondanks het detailniveau blijft alles helder. De actie is spectaculair, maar nooit gratuit en dit maakt het album af.

3.5. Eerste indrukken en verwachtingen

Hoewel Het offer van de Arenden nog maar aan het begin van de reeks staat, zijn de verwachtingen hoog:

• Het album combineert klassieke westerncodes (fort, cavalerie, indianendorp, grote ruimtes) met moderne thema’s (schuld, trauma, identiteit).

• Bestaande lezers van Koud licht, De poort naar de hemel en Levenslijnen zullen veel herkenbare elementen terugvinden: de zorg voor personages, de gelaagde scenario’s van Makyo en de elegante, emotionele lijnvoering van Sicomoro.

• Nieuwe lezers krijgen met Dead Smile een ideale instap: het is verhaaltechnisch toegankelijk, maar duidelijk de start van iets groots en ambitieus.

Slot

Eugenio Sicomoro

vatten we graag samen als volgt bij Stripweb : grote emoties, sterke personages, en strips die lang blijven nazinderen nadat je de laatste pagina hebt omgeslagen.

Deze Maandbrief vinden de stripwebklanten helemaal gratis bij hun bestellingen tijdens de maand december 2025